بررسی وضعیت تاب آوری محله های شهری در برابر زلزله

با افزایش تعداد وقوع مخاطرات طبیعی و صدمات ناشی از آنها، امروزه دیدگاه­ها و نظریه­های مدیریت سوانح به دنبال ایجاد جوامع تاب‌آور در برابر مخاطرات طبیعی هستند و تاب‌آوری به عنوان راهی برای تقویت جوامع با استفاده از ظرفیت­های آن‌ها مطرح است. هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت تاب­آوری محله­های شهری در برابر مخاطره زلزله است که با روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از آزمون T تک نمونه­ای و مدل الکتر به منظور تجزیه­و­تحلیل داده­ها، انجام گرفته است. محله­های مورد مطالعه شامل محله­های حر، اسکندری و جمهوری واقع در ناحیه سه منطقه 11 شهر تهران است. نتایج نشان می­دهد وضعیت تاب­آوری این سه محله در برابر زلزله پایین­تر از حد متوسط (3) و برابر با 2.84 است. در بین ابعاد تاب­آوری (اجتماعی، اقتصادی، نهادی و کالبدی)، بعد اجتماعی با ضریب 3.02 بهترین وضعیت و بعد نهادی با ضریب 2.67 بدترین وضعیت را در بین محله­های مورد مطالعه­ داشته­­­اند. این ضریب برای بعد اقتصادی 2.74 و برای بعد کالبدی 2.96 به دست آمد. همچنین نتایج مدل الکتر نشان داد وضعیت تاب­آوری در برابر زلزله در محله­های حر و جمهوری در یک رتبه، و محله اسکندری در رتبه یا سطحی پایین­تر از این دو محله قرار گرفته است.